De rustmodus van gister bleef even aan staan.
Vandaag sta ik ook laat op , en ben me toch een potje misselijk.
Niet normaal.
we eten en ik duik mijn bed weer in
om vandaaruit op te staan op het punt: ik sta weer.

Het is natuurlijk een ontlading,
een combinatie van ,
en het domste, ergste en idiootste wat ik kon doen
gebrek aan eetlust.

Verplicht me zelf het eten weer normaal op te pakken
al smaakt het me voor geen meter.
terwijl ik toch wel redelijk koken kan , al zeg ik het zelf.

En dan zijn we vanavond bij Omama met Tom,
en zomaar beweegt ze haar linkerbeen.
Ben in oefening zegt ze.
Ik schrik me een ongeluk
maar ze weet niet wie tot hoever op de hoogte is 😉

Zij doet haar best, en ik heb timeout gehad.
OP naar een volgende week
nieuwe ronde, nieuwe kansen nieuwe gevoelens 😉

XXXXXXXXXXxx