• Cheet
• 12.10.12
• Mijn Trots
• No Comments
• | Edit

Waar mijn laatste log stond op 9  dec werd die geschreven in de vroege  morgenstond Een verlichtend  logje en eentje tot nadenken  schijnbaar nou schijnen wil ik wel  hoor een leven lang als het kan  !

De rest van de dag bracht relatieve  rust totdat onze jongste vanavond  ziek wordt en niet beetje ziek  ziek maar echt ziek.

Hij zit in de bank en zegt: ben misselijk volgens mij moet ik ………………. en dan komen er golven  uit. We staan op punt van eten en  oudste en ik van weggaan naar  Omama.

Ga maar eten hikt hij , ik ruim het wel  op. Geef hem de benodigde spullen en  hij doet dat ook inderdaad om  vervolgens met alles onder de douche te verdwijnen.

Als we terug zijn van Omama, want besluit  toch te gaan terwijl ik liever thuis  was, draait de wasmachine op volle  toeren. De tweede ronde was ook niet  snel genoeg voor teiltje……….. en  lieverd ligt op de bank.

Ik maak zijn bed weer op, zet de  elektrische deken aan breng hem wat  de drinken en gaan even kaarten. Mijn hoofd is er niet bij omdat ik ook met Omama een  gesprek heb gehad over die  verdoriese feestdagen die er aan zitten te komen. Ze hikt zoals wij hikken en we gaan er nu gewoon  maar even van uit dat ze niet thuis  zal zijn.

Mocht het wel zo zijn is het een verrassing  maar anders geen terleurstelling je  mag jezelf niet blij maken met wat niet is! Maar wel werken naar wat zou kunnen zijn  !

Jongste valt vanavond op de bank in slaap en wij laten hem maar even, als hij  inwit vertrekt naar bed hoop ik dat  de nachtrust hem goed gaat doen en  daar vraag ik ook naar. morgenvroeg  heb ik maar even vrij genomen en  voor de rest: Hoe de wind ook waait,  en wat er ook komt: morgen is er  altijd een nieuwe dag. Maak of  probeer er iets van de te maken!

XXXXXXXXXXXXXXXX