En daar zit ik dan: kwart over 1 s nachts.
Alles is in rust en slaapt…….gecheckt.
Dit gaat een vreemd blog worden
en schrijf hem zuiver voor mij alleen………
U mag skippen dus.

Ik snap het even niet, ik vat het allemaal al helemaal niet.
liep ik paar dagen terug nog af te vragen:
heb ik nou zo´n bijzonder leven of ben ik gewoon die het neer durft te zetten?
Alsjeblieft hou op , schei uit!
Volgens mij flikkert gewoon iedereen en alles op mijn stoepje
en breek ik er vervolgens mijn nek bijna over !

Eerst maar de situatie met die jongen………..
met zusje klep ik er over na omdat ik niet kan begrijpen waarom
de moeder niet ingrijpt.
Heb vandaag even zelf contact met die jongen en hij zegt:
wat bij hem niet meer lukt doet zijn vader nu bij zijn zus,
met gevolg als hij thuis is, hij er iets van zegt en dus zooitje weer escaleert.
Maar: waar blijft moeders dan in het verhaal???????
Misschien ben ik wel een natuur moeder, een moeder optima forma,
een geboren vechter voor haar kind, een echte Cheetah die haar welpen kostte wat kost
verdedigd ……………..
jongste verteld: ze wil wel scheiden maar dan moet ze werken.
dat wil ze niet want dat doet ze nu ook niet……………………
Is het een egovorm of een angstvorm die een moeder doet besluiten
nog liever een kind de deur uit dan een man ter verantwoording roepen????
Het geeft me meer vragen dan antwoorden vooral haar gemak  eigenlijks wel,
ze anderen inschakelt haar problemen op te lossen.
OF ben ik nu te cynisch?????

De situatie met onze jongste komt natuurlijk niet uit de blauwe lucht vallen.
Zowel eega als hij hebben Odd-cd.
Kort verhaal lang maken: ze doen gewoon wat ze zelf willen tot ze in de problemen komen
of aandacht nodig zijn, dan zijn ze op welke manier dan ook,
volop in beeld.
waarmee ik overigens niet bedoel dat zijn problemen niet echt zijn,
want dat zijn ze absoluut wel!

Mij ontzien schreef iemand, zover gaat de denkwijze helemaal niet.
Meer van : ik ga niet laten zien dat ik ergens moeite mee heb
of verdriet van heb, of situatie niet aan kan,
ik ga laten zien dat ik hetzelf wel kan , zelfs als het niet kunnen want
dat voelt als falen.
Als het dan echt mis gaat weten ze natuurlijk ook dat ik er altijd zal zijn.
Beetje moeilijk uit te leggen want het is zo dubbel als maar kan.
aan de ene kant heel behulpzaam, zorgzaam en zelfstandig
en aan andere kant totaal niet omdat ze niemand boven hun dulden
die hun zegt wat handig, verstandig of wijsheid is……………..
Ze maken alle fouten van het leven liever zelf
dan te leren van die van een ander………………

Oudste is juist, net als mij, een controlefreak.
Wat je zelf doet, mee bemoeit weet je ook hoe het gaat en aflopen kan.
Heft in eigen handen en zelden overlaten aan.
Nu is hier overlaten aan met 2 Odd-cd best een riskante onderneming.
Toch laat ik dat doelbewust wel gebeuren.

Want zoals iedereen met welke storing dan ook
zullen ze moeten leren omgaan met die wereld daarbuiten,
met zichzelf, de regels van de do en don´ts
en vooral die stoplichten 😉

Toch is het als moeder die haar kinderen graag gelukkig ziet (controle freak)
erg moeilijk als er dingen gebeuren die niet happy zijn
en dan vraag ik me af:
had ik het moeten zien aankomen? Ja en dat heb ik gedaan…………..
de afspraak stond er niet voor niets.
Heeft jongste een moment gekozen om te zeggen:
ik zie het niet meer?
Ja dat heeft hij, met 1 probleem uit het veld de hang naar begrip en zorg.
want ijskoud gaat hij gewoon verder met zijn ding
terwijl zijn beste vriend ? daar hoor je hem niet over………………..
Niet omdat het hem niet interesseert maar omdat hij er niets mee kan………
en dan zoekt ie gewoon wat anders.

weglopen, vluchtgedrag, doen alsof het niet zo is……………….
en weet je:
dat zou  ik ook wel eens willen.
Deken over hoofd en voor 24 uur een bordje :

NIET STOREN!!!

Mag ik morgen een saaie dag?
met zon??
of vraag ik alweer te veel??

XXXXXXXXXXX