Vanmiddag ben ik in school en doe de helft,
kan het verdelen en heb daar ook behoefte aan,
dus waarom niet?
Maar ook de juffen en de ene meester hebben het druk,
met alles wat er buiten het lesgeven bij komt kijken.

Op het moment dat een van de juffen zucht: Erger dan dit kan het niet worden
voegt de invalmeester zich bij ons.
Mijn:Nou dat is dan een voordeel !!!
Doet hun alletwee opkijken en vragen : hoezo???
Nou : als t niet erger kan, kan het toch alleen maar vooruit?

Hij: je bent echt een rasoptimist he, hoe doe je dat toch?
En dan schiet ik in de lach, het antwoord is nameilijk heel simpel:
ik moet namelijk eerst mezelf overleven.
De vraagtekens hangen boven hun hoofd 😉

Als ik me zorgen moet maken om me zelf dat het niet goed met me gaat
zal ik daar verandering in moeten brengen.
Kan ik dat niet alleen af dan schakel ik hulptroepen in.
Want voordat ik een ander kan helpen
zal ik vrij moeten zijn van hulp aan mezelf.
Simpel toch?

Ze kijken me aan alsof ze water zien branden
en moeten daar toch wel over nadenken:
nou daar heb je dan een hele vakantie voor hahahaha
tot de volgende ronde maar weer.
En zo zet een `eenvoudige ´schoonmaakster
de lesgevenden op een spoor ………………….

Met een glimlach verlaat ik het pand
om morgen in alle rust terug te komen.
mijn tijd mijn ding.

XXXXXXXXXXXX