Vanmorgen eerst werken
maar het komt niet van mijn handen
het werkt gewoon niet.
Toch doe ik wat ik doen moet
om vervolgens tikkie nerveus
richting huis.

Vanmiddag halen oudste en ik gebak
en gaan direct door naar verpleeghuis
broer is thuis want het bed zal nog gebracht worden.
Omama is er klaar voor.
Het is en blijft een emotioneel gedoe hoor
om na 7 maanden afscheid te nemen
van de meiden daar.

Voor Omama is het ook een vreemd iets
terug in je eigen huis maar niet kunnen wat je wilt.
De elektrische rolstoel is er nog niet
dus moet ze geduwd worden.
Alleen in de kamer zelf kan ze zich redden.
Namens onze buurtjes krijgt ze prachtige bos bloemen
en natuurlijk al een aantal telefoontjes 😉

Vanavond eten we samen chinees en dan gebeurd er iets
waar ik me zo vreselijk kwaad over maak.
Broer zal een kabeltje halen voor de alarmtelefoon.
De zaak zit hier 500 meter vandaan
heb het hem 3x gevraagd , ja doe ik zo.
En als er dan vanavond blijkt dat hij het niet gedaan heeft
maar doodleuk in jeudeboul is
tikt die er erg in.
Nu heeft ze dus vannacht geen alarm.
Nu neemt ze maar de gewone telefoon mee.
ZUCHT

Morgen gesprek met icare over de details,
boodschappen doen en kijken hoe het allemaal verder gaat
want er zijn nog wel een aantal dingen die alsnog
geregeld moeten worden.

Voor nu: ben ik bekaf en duik er op tijd in.
XXXXXXXXXX