ze schrijft
- 09.19.13
- gedichten en gedachten
- 3 Comments
Inspiratie , ja zekers………….
want ook zij schrijven,
de voornamelijk vrouwen die een blog bij houden.
De een krijgt zoveel commentaar
dat ze bijna niet meer durft,
de ander gooit het achter een slotje,
alla mijn voorbeeld.
De andere schrijft , zoals ik schrijf.
Waarom doen we dat toch?
Waarom gooien we onze ziel en zaligheid
op het net
met het risico volledig afgebrand te worden,
veroordeeld, of totaal niet begrepen?
IK doe het omdat het mijn dagboek is,
dat staat ook duidelijk aangegeven.
Omdat ik mensen die ik persoonlijk ken
op deze manier de gelegenheid geef me te volgen,
zodat ze weten hoe het hier gaat.
Met een aantal bijzondere medische eigenschappen
best handig.
Maar vooral om mijn hart te luchten
omdat er altijd wel iemand is die leest
wat mijn hersenen bezig houden.
Soms om een tip te geven tot overleven
en vervolgens zelf onderdoor te gaan 😉
en dan zou ik de vraag andersom willen stellen:
waarom lezen ´willekeurige´mensen mijn blog?
De mensen die ik ken, ja daar weet ik het wel van.
Maar ´vreemden´~???
Omdat je denkt dat ik iets toevoeg
of omdat je gewoon graag leest?
Dan kan ik je toch beter een goed boek aanraden ws.
Of omdat ???
ervaringen uit het verleden hebben me geleerd
dat je de antwoorden niet krijgt.
Maar vind het wel fijn gelezen te worden,
en als jullie er niet zouden zijn?
Dan blogte ik nog !
Omdat het van mij, voor mij,
en niets anders is.
XXXXXXXXXXXXX
Dank je Nanda
Die hart onder de riem, het van je afschrijven, je kent en herkent het .
En wij durven tenminste , ze hoeven ons ook niet te lezen he
ze mogen 😉
Martha Ga heel erg mijn best doen
doe gewoon lekker door en inderdaad als anderen er iets aan hebben
is er geen doel bereikt maar het wel mooi meegenomen !
😉 <3
Zo is het maar net! Jou behoefte is de dingen die je bezig houden opschrijven en daarna volgt de rest….en ja, er zullen vast mensen zijn die het maar niks vinden, maar je hoeft er maar eentje te treffen die er zijn of haar voordeel uit haalt, en dat is dan mooi meegenomen!
Dat we nog maar lang van je dagelijkse dingen deel uit mogen maken,
Liefs van Martha.
Ik denk dat ze lezen vanwege een stukje herkenning, maar ook vanwege je openheid en menselijkheid. Geen gekunsteld stukje, niets commercieels, gewoon van mens tot mens.
Ik begrijp soms nog steeds niet waarom ik schrijf op een blog. Mijn ex noemde mij weleens Miss Aandachttrekker (ik kan er nóg kwaad om worden). Maar ik krijg ook zoveel steun, door het schrijven, en door de reacties van de lezers. Zoals mijn blog van gister…ik krijg dan van veel mensen toch even een hart onder de riem en dat heb je als mens (en zeker nu ik er alleen voor sta) soms ook gewoon ff nodig!