Vanmorgen sta ik enthousiast op,
beetje aparte nacht achter de rug,
warm, koud en andersom.
wandel de kamer in om te bellen
voor jongste voor afspraak bij dokkie.
Die zit voor de rest van de week vol ??

We zijn er echt met de nieuwe huisartsenpraktijk
er niet op vooruit gegaan.
Wacht het nog maar even af met jongste,
al knapt die alweer op.
Als ik de keuken in loop
overvalt me een gevoel van misselijk zijn,
mijn hoofd knalt bijna uit elkaar en mijn keel schuurt.
Doe daar een fiks portie spierpijn bij
en plaatje is compleet.

Jongste kijkt me aan  : nou Mam dat wordt hem niet vandaag.
en dan ben ik gewoon vrij he.
Duik mijn bed weer in en slaap nog een fiks aantal uren.
Vanmiddag is jongste zo lief me te helpen met eten koken.
doe ik zelf even vlotjes de school en geloof het allemaal wel.
Vanavond nog even tukken en dat het nu zo hard vooruit gaat?

Acceptatie is altijd het eerste he, dus ik neem maar aan dat
dit een kadootje is van de jongens 😉
Doe weinig, hou mijn voeding op peil, drink veel
en bedenk:
gaat vanzelf weer over !
Al heerst het hier enorm moet ik zeggen ,
tijd van het jaar.

En morgen?
Een nieuwe dag.

XXXXXXXXXXXXX