Inmiddels zit ik bijna op de dag af,
5 jaar in het bestuur van de judo.
Waar ik terecht kwam na bijna een algemene dreigbrief
van het toen zittende bestuur,
als er geen andere mensen bij kwamen de vereniging
gedoemd was op geheven te worden,
ze bestonden toen 15 jaar.

Ook ik ben van de kneuzen, de zieligen en de verstotenen.
En met bibberende knieeen melde ik me aan, niet wetend
wat er verwacht werd, wat het inhield en wat er achteraan zou komen.
Binnen 3 maand stapte heel het bestuur op,
kreeg ik hulp van 1 , net zo gek als ik , en we maakten een plan.
Zij was van praktisch ik van organisatie schijnbaar achteraf
en vooral enthousiast maken van mensen.
Het leden aantal stond op 8 kinderen, dat was niet veel maar
we zagen kansen , we gingen er voor, en we trokken eraan.

Ondertussen bestaat de vereniging 20 jaar, zitten er 7 mensen in bestuur
(als t beetje meezit volgende week 😉 )
en hebben we kleine 50 judoka´s op de mat met 2 voor intensie voor zwarte band.
Dan leun ik niet achterover maar ben wel zover dat ik denk:
wil een aantal taken afstoten, maar zal zeker blijven in het bestuur en mijn ziel
en zaligheid in zetten voor deze lieve groep.
Maar ondertussen is er een nieuwe liefde op mijn pad gekomen.
En het huidige bestuur is capabel genoeg om het door te dragen,
graag zou ik het PR gedeelte over houden.

Wat ik heb geleerd de afgelopen jaren over mezelf?
Dat ik schijnbaar mensen enthousiast kan maken, samen ondeugde uit kan denken,
de uitvoering in prima handen over kan laten en net zulke idioten als ik zelf ben 😉
Dat ik iets lostrekken kan bij mensen en die kwaliteit wil ik gaan gebruiken
om hier een promo afdeling van het armworstelen in de benen te trekken.

Een vrij grove indeling is al gemaakt en ik ben nu bezig met
het krijgen van een eigen website, en ja die krijg ik omdat ik daar weer mensen voor ken
die me het gunnen 😉
Een eigen trainingsavond, vrij van verplichtingen en van daar uit
weer een toernooi volgend jaar.
Daar kan ik dan heel intensief mee bezig zijn , in overleg met de mannen hier .

Als dan iemand me vanavond , waarschijnlijk geheel onbewust,
mijn een spiegel voorhoudt door middel van een mail en muziek
dan denk ik :
JA dat ben ik , dat kan ik , dat ga ik doen !
Dat zijn doelen , invullingen en energiemomenten voor mij!
Dat is wat ik graag doe…………..

Woensdag vergadering en ik hoop dat een nieuw iemand
mij die taken uit handen wil nemen, en anders?
Doe ik het er gewoon nog steeds bij 😉
Want opgeven?
Das nou iets, wat ik nog steeds niet geleerd heb
en ook niet echt van plan ben. 😉
Maar voor nu?
Weet ik even weer wie ik ben, wat ik kan,
en eigenlijk ben ik best wel trots op mezelf !

XXXXXXXXXXXXX