Vanavond kijk ik in de spiegel,
en ik zie weer een lach in mijn eigen ogen.
Geen vermoeid oud vel,
maar iemand die weet waar ze staat.
Als ik vanmiddag even buiten ben
merk ik het ook weer aan de mensen die ik tegenkom 🙂

Heel mijn leven heb ik geroepen:
wat je overkomt is geen keuze,
hoe je er mee omgaat wel.
Het domste , stomste, maar zo menselijk wat ik heb gedaan
is voor anderen op de barricade gaan staan.

Een ieder mens moet zijn eigen leven leiden,
zijn fouten maken, er van leren,
en vooral verantwoordelijkheid nemen.
Het is namelijk niet fair
als 1 iemand dat op zich neemt voor een aantal tegelijk.
Dat is namelijk gewoon DOM !

En zo beken ik openhartig en eerlijk dat ik het heb gedaan,
omdat ik van ze hou.
Maar ze daar in ook heb beperkt , zelfs als ze het zich lieten aanleunen
ze niet die ruimte heb gegeven om te zelluf doen 🙂

Nu is ons hele leven een leerproces , en ook die van mij gaat verder.
Het zijn woorden, mensen die dingen roepen, die mij aan het denken zetten.
maar ook gevoelens, en zelfs ‘beschuldigingen’………..waarvan ik denk:
hoezo?

Dan wordt het tijd om uit de slachtofferrol te stappen
mensen hun ding te laten doen, en me over te geven aan dingen
die ik leuk vind, waar ik energie van krijg,
al liggen daar nog steeds iets van waardering en respect ten grondslag.
Dat is namelijk iets, wat ik nooit heb gekregen en nog steeds zoek.
Gelukkig voor 2 sporten.

Maar als het vuur weer uit mijn ogen spat, tussen de wallen en rimpels door
mensen me aankijken en glimlachen
en ik weet en niet wijk………….
dan ben ik weer terug.
Dan ben ik, ik weer…………….
en dat wil ik zo graag zijn.
Mezelf.

Iemand die groot hart heeft, veel ziet en hoort,
behoorlijk objectief is als het nodig is,
die luisteren kan, maar ook dimmen kan,
en waarbij iedereen zichzelf kan zijn.
Inclusief bijbehorende verantwoordelijkheden.
maar vooral gewoon leker zichzelf wil zijn.

Ondanks mijn fouten die ik me zeer bewust ben
nog steeds zeer betrokken ben bij…….
en die bij??
Komt steeds meer bij 🙂

XXXXXXXXXXXXXXXXXx