van mij voor mij
- 10.18.13
- slotje en prive, vergeetdagboek
- 6 Comments
Vaste lezers weten het :
commentaar niet nodig maar altijd welkom.
8 maanden, heb ik gezorgd, geregeld,
broer aan tafel gehad, effin de blogjes waren duidelijk.
Toen Omama naar huis kwam had ik de gesprekken met thuiszorg.
Wat belangrijkste is ??
Dat jij de dochter blijft en geen hulpverlener wordt……..
Het wordt tijd dat jij weer de controle krijgt over je eigen leven
je gezin die je zo hard nodig is, en weer je eigen ding kunt doen.
een super strak plan ,
en weet je: die werkt uitmuntend !!!
6 of meer keer per dag komt er iemand
om haar te helpen met toiletgang, iets wat ik altijd heb aangegeven
niet te kunnen………
ze kan bellen als ze extra hulp nodig heeft.
En ze komen prompt.
Haar huishoudelijke hulp ?
daar kan ze geweldig mee, en de dame weet van aanpakken.
Niets mis mee…………….
qua zorg is Omama van top tot teen verzorgd en alle kleine dingen tussendoor
die pak ik wel.
Wat ik nog steeds wel doe is in de gaten houden
qua regelingen, dingen die fout gaan,
brieven schrijven, emails beantwoorden, bellen
maar dat zijn dingen die zo mij zijn dat ik dat niet als last zie.
Maar de laatste tijd is er iets, ik kan er mijn vingers niet op leggen.
Maar mijn HS verteld me dat er iets speelt en al vrij snel denk ik door
te hebben wat er is.
Een vriendin van Omama loopt me vluchtig voorbij, me neerbuigend aan te kijken.
Een rummycub iemand kijkt me schuins aan.
en als ik dan vanmorgen kom is de HH er nog.
Het waait en als ze weg gaat vraagt ze : wil jij de voordeur achter me op slot doen ?
Natuurlijk wil ik dat.
Goh zegt ze: toch nog iemand die je ergens voor vragen kan ???????
En die tikt er in.
Die verteld mij wat er aan de hand is, wat er gezegd, gedacht of door Omama verteld wordt.
En ik neem het haar niet kwalijk…………….
af en toe een paar uur is iets anders dan een leven lang.
Slechts enkelen die mijn moeder kennen van voor
en haar nu wat langer meegemaakt hebben na,
beamen dat ze enorm veranderd is in karakter.
Toen de afspraak werd gemaakt dat ik dochter zou blijven
en geen zorgverlener,
wist nog niemand en weten nu nog steeds de meesten niet:
dat mijn moeder is verdwenen.
En dat doet pijn.
omdat ik voor haar alleen maar zorgverlener kan zijn,
en geen dochter meer ben.
Niet omdat ze het niet wil,
maar omdat ze, mijn moeder van toen er niet meer is…………………
http://www.youtube.com/watch?v=upkYQqbrjSc
XXXXXXXXXXXXXXX
Esther: de enige zekere factor in mijn leven ben ik zelf.
Voordat ik iemand helpen kan en mag, zal ik eerst zelf goed in mijn vel moeten zitten.
En mijn gezin is het belangrijkste boven alles.
Ze hebben ook 8 maanden hun leven moeten opgeven omdat………..
en alle ruimtes en beperkingen hebben invloed gehad.
Het is aan mij om de keuze te maken , want ook ik ben maar mens.
Anja : XXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXX
Misschien schamen die mensen zich omdat ze zelf hun gezicht niet meer laten zien.. Maar het is zo dat jij de moeder die je kende kwijt bent, en dat doet pijn.. Ik vind het knap dat je er zo mee omgaat en trouw blijft aan jezelf.
Nanda, dat ik niets voor haar doe nu ze thuis is.
Roos, dank je wel.
Ze hebben ook geen idee omdat Omama heel gezellig is als er vreemden bij zijn.
En dat plekje moet het inderdaad vinden, maar waar ?
In dit geval kan ik er zeker een engeltje erbij gebruiken omdat ik tegen zoveel
muren oploop.
Dank je wel lieverd.
Lieve schat , het is triest als je mams zo’n karakter verandering heeft gekregen .
De mensen die je schuin aankijken hebben ws. hun oordeel klaar over jou als dochter de hulp die je in hun ogen ws zou moeten geven………. maar hebben geen idee wat er werkelijk zich afspeelt en geen idee hoe moeilijk en pijnlijk het is het voor jou is……wat JIJ verloren bent
Jij weet beter …..ik voel je pijn onmacht en verdriet …….. laat je niet naar beneden halen het moet bij jou ook een plekje krijgen.
Ik stuur je een engeltje die over JOU waakt want jij bent dat vlgs mij hard nodig
Heel veel liefs van mij xxx Roos
Eerlijk gezegd begrijp ik het niet helemaal. Welk verhaal doet dan de ronde, Cheet?