Het schoot me in gedachten,
en ik wil het heel graag delen met jullie.
Vooral in de huidige gedachtengangen
een stukje , klein stukje, waar Drents verleden.

mijn Opa , de vader van mijn moeder,
was geboren precies in 1900.
Toen Drenthe nog een groot bosveld was
en Dhr. Rahder de groot grondbezitter.

Ze kregen de kans om een plekje te kopen,
te onginnen, en het hun eigen te maken.
Hij stond om 4.00 op en ging om 20.00 naar bed.
De tradities en de verhalen zijn vast te vinden op het net.

Maar> in de waarschuwing van morgen voor wind.
ga ik terug naar het verhaal dat mijn Oom werd geboren.
Opa blij, een dag vrij.
Hij vertrok om 6.00 in de morgen om 3 uur te lopen
naar het gemeentehuis.
en vervolgens de zelfde reis terug.
Maar dat was een dag vrij.

Het kanaal voor ons huis is handmatig gegraven in 1928.
Daar heeft hij aan meegewerkt.
Een mazzeltje en werk zo dichtbij?
De meesten moesten 2 uur lopen voordat ze aan het harde werk konden.

toen later de machines kwamen werd het makkelijker
een fiets? Was een luxe.

En nu?
Nu klagen ze over een afstand van 100 km
omdat we allemaal zo verwend zijn.
Als ik naar buiten kijk
naar het water, en kijk naar ‘onze’ akkers
en weet hoeveel zweet er in zit,
dan denk ik
de mensheid is verwend.
Tot op het bot en terug…………………..

En dan heb ik aan al die klagers
maar 1 boodschap:
zodra je weet wat werken is,
zodra je weet wat overleven voor je gezin is,
zodra je weet dat het in je eigen hand is,
en accepteerd dat de natuur je meester is.
Kom dan maar eens terug.

Want de meesten profiteren van het harde werken
van de mensen die het nog handmatig deden
en weten wat de natuur kan doen.

XXXXXXXXXXXXXXX