Beste moment van de dag is gewoon
savonds erg laat.
Als de mannen te bed zijn kan ik mijn ding doen.
Geen Omama die belt en niemand die me dingen vraagt.

Zo ga ik vanavond mailtjes sturen voor sponseren
van het toernooi van het armworstelen.
En ga eens achter een cursus aan,
niet eentje die ik al heel lang wil doen hoor.
Niet eentje waarvan ik denk:
die brengt me vooruit.
Maar eentje die praktisch is…………..
EHBO en de inschrijving is voltooid want onze zorgverzekeraar
betaald namelijk 75% terug.

Daar moet je dan gewoon iets mee doen
en voor het armdrukken is het gewoon bijzonder handig want dan
zijn we niet afhankelijk van anderen en kunnen we
in de toekomst trainingsavonden gaan houden.

Iemand vroeg me vanavond hoe doe je dat
zo positief blijven als het zo tegen zit?
Als het tegenzit ga ik zoeken naar iets wat me positieve energie brengt.
dat kunnen mensen zijn
of situaties, of in dit geval de sport want ook judo draait op volle toeren
op de achtergrond mee gezien het feit dat we binnenkort daar een vergadering
van hebben en er toch altijd wel zorgpunten zijn.

Dan zet ik mijn kop om, naar leuke of goede dingen.
IK weiger mijn leven te laten verpesten door tegenslagen en ondertussen
ga ik altijd van het negatieve uit.
dan kan het alleen maar meevallen.
Ben ik dan een optimist of een pessimist of zoals oudste ooit zei
een reallist?
Maakt niet uit , zolang de kids niet in ziekenhuis liggen
heb ik liever leeuwte op de hefbrug staan.
Materieel is vervangbaar , sommige mensen ook maar dat terzijde,
maar wie me lief is niet.

En als ik ten onder zou gaan,
dan is het strijdend, tot de laatste snik
de laatste energie boost
tot het echt niet meer kan en het allemaal op , stuk, weg , kwijt
of verloren is.
Zolang er hoop is , is er leven schreef iemand me.
Nou die hoop op beter leven ben ik kwijt hoor,
maar ik leef dat is al een reden genoeg.
De verantwoordelijkheid voor mijn invulling van mijn leven
ligt geheel en alleen bij mezelf.
wat ik zeg, wat ik doe, wat ik laat is aan niemand anders te wijten dan
aan mij, en daarom ben ik ook naar niemand verantwoording schuldig.
IK moet mezelf en daar mee anderen elke dag recht aan kunnen kijken
omdat openheid en eerlijkheid de wachtwoorden zijn van mijn leven.
dat dat voor sommigen een probleem oplevert?
Ja dan moet jij mij niets vragen , want als je de vraag stelt
moet je elk antwoord aankunnen.
Kun je dat niet? Is dat het probleem van de vrager.

Heb twee lieve gezonde jongens die genoeg moeilijkheden mee brengen
maar ja t is net zoiets als huisdieren:
wil je niet zorgen moet je er niet aan beginnen.
Een relatie is net zo, wil je er niets voor doen?
Moet je maken dat je wegkomt en in je uppie gaan leven.
t is nu eenmaal een keuze die je maakt
en mocht de keuze fout zijn geweest?
Kun je er altijd nog weer van leren 🙂

Niets in het leven is voor niets
de zon is van ons allemaal,
en ik ben van mezelf.
Little crazy Cheet
die elke dag nog bereid is om te leren 🙂

XXXXXXXXXXXX