stand van zaken
- 11.26.13
- dagelijkse kost
- 4 Comments
Blogje lag er weer eens uit 🙁
Maar gelukkig weer volop draaiende.
Broer is toch maar zo verstandig geweest
om eens naar de huisarts te gaan.
Een fikse longontsteking en zware peniciline
is wat hij te horen en meekrijgt.
Eigen schuld dikke bult.
Buiten lopen zonder jas,
in de regen moet allemaal maar kunnen.
Maar volgens Omama ligt het daar niet aan
echt niet, maar hij is nu wel heel zielig
mag een week niet naar buiten
en hoeft dus ook helemaal niets.
Gevolg: zoals altijd maar nu nog meer.
Als ik er kom wil je even dit , kun je even dat???
Vanmiddag kom ik uit het werk en ze heeft een was in de machine
of ik die even in de droger wil doen en tussendoor opvouwen?
Jeetje, wil dat best allemaal doen hoor maar waarom niet even gisteravond
vragen of het mij wel uitkomt?
Draai ook dagen van 9 uur achter elkaar en heb geen huishoudelijk hulp
of een kok in de keuken.
En broer, nee die kan dat natuurlijk niet.
Vanmiddag spreek ik even een vriendin bij school
en we krijgen het er zo over.
Je moet echt op 2 kleuters passen nu he, zegt ze.
En ze waarschuwt me goed op te passen dat ik een eigen leven hou.
En dan komt er gisteren een bericht binnen:
zondag is een jonge vader hier op het dorp plots overleden.
natuurlijk kennen we hem, iedereen kent iedereen hier.
hij is 43 zou a.s. zaterdag 44 worden en laat een vrouw
en 2 jonge kinderen achter.
dat tikt er bij mij toch echt even in.
En als ze dan in school van jongste er weer een zooitje van maken
met gevolg dat ik even een pittige mail stuur
krijg ik daar zowaar van daag eens een positieve reactie.
t wordt tijd want hoe dan ook:
met of zonder diploma gaat hij daar van school volgend jaar.
wat ben ik klaar met die zooi.
Eigenlijk ben ik wel even klaar me iedereen die weer aan me zit te trekken.
Gelukkig heb ik mensen om me heen om mee te praten
die me even via wapp of fb laten lachen
en die er voor me zijn.
Eerst maar eens kijken a.s. zaterdag want dan is Omama jarig.
en ik? Ik heb geen idee wat ik haar geven moet eigenlijks.
tip iemand??
We gaan rustig verder en rustig door en ik doe gewoon lekker
mijn eigen ding 🙂
XXXXXXXXXXX
Grietje, lees het weer eens laat je comment.
En je hebt gelijk op alle fronten.
43 en dan je partner en vader moeten missen is een impact voor het leven.
Zo ongelofelijk.
en ook zo intens vooral op zo’n dorp als hier.
Maar lieverd kun je mij ook vertellen:
als je loslaat en zegt ik heb een eigen leven
je de boze blikken , de verwijtende woorden, de snijdende beslissingen te lijf gaat?
Hoor het van iederen hoor, maar als je dan komt en de niet gesproken woorden
je om de oren slaan…………ren ik en kom even niet terug.
En dan word ik dus afgeschilderd als de dochter die niets wil doen naar de buitenwereld.
al interesseert me die geen ruk meer om zo maar te zeggen.
Toch dank je wel, want als jij het zegt !
LIef <3
Wat een verdriet Cheet bij die mensen in het dorp. Dat is het zelfde verhaal als met mijn vader, bijna 44, …. hoppa… weg. Dood. Voor altijd. Nooit meer een vader om iets mee te delen. 🙁 Ik las de advertenties in de krant en dacht aan 44 jaar geleden…… moet je nagaan.
En jij, jij blijft wel staan. Je zult het los moeten laten……. als jij het zelf niet doet dan is het straks te laat. Dan ben je nog veel verder van huis. Spreek het maar eens uit ‘ik heb ook een eigen leven’
En laat broer maar eens aanpakken. Jij doet het nu toch steeds en dat moet je afleren. En wel direct.
Weetje, dat gaat nooit wennen, dat blijft pijn doen. Maar je kiest wel voor jezelf en dat is 100 x beter!
X
Nou Hans,
beter voor zichzelf zorgen zit er niet in.
Omama helpen zekers niet want hij is ziek………….
En voor de rest…………laat maar.
Maar zoals lieve vriendin vanmiddag tegen me zei:
neem afstand laat los en ga zelf………..
t is idd ellende maar voordeel>
eega denkt mee ondertussen en voelt in .
🙂
Kon gisteravond idd niet reageren.
Hopelijk gaat broer nu beter voor zichzelf zorgen.
Wel veel tijd om nu omama te helpen. LOL
Kleuters kun je vaak wel sturen en wat bij leren.
Zo komt alle ellende in een notendop voorbij, sterkte maar weer. Hans