zucht
- 12.01.13
- slotje en prive
- 4 Comments
Vanmorgen sta ik laat op,
om vervolgens mijn bed weer in te duiken.
Doordoen is soms niet verstandig.
Ik sta paar uur later op en neem een douche.
De stralen van het water pijnigen mijn vel.
Iets wat slechts zelden mijn geval is.
Vandaar uit vertrek ik richting keuken
want ik zou de soep maken voor morgen
en het eten voor vanavond.
en dan mis ik iets wat waarschijnlijk
bij de boodschappen bij Omama is gekomen.
Loop even heen , kan ik gelijk feliciteren.
Doe de deur open en ze kijkt me aan.
Het eerste wat ze zegt> doe de deur even open dan kan onze kat er in.
Ook goedendag is mijn antwoord.
Het ingelijfd zijn voor klusjes maar niet als dochter , schiet weer vol binnen.
Vragen hoe het met onze ziekenboeg is ??
nee toch zeker.
Haar eerste visite arriveert om 20 over 7 !
Ja dat gaan wij niet redden, en komen zelf binnen tegen kwart voor 8.
Ons kado , een doorzichtig vogelhuisje wat aan de buitenkant op het raam kan
worden monteerd is ze van onder de indruk.
en ze vind het mooi !!
Heel de avond is het alsof ik mijn ‘oude’moeder hoor ………..
soms sluit ik zelfs even de ogen.
De toon in haar stem, de manier van reageren,
de woordenkeus……………..
Even is ze terug……………..
Maar als de visite weggaat ,
en thuiszorg komt,
is ze ook weer verdwenen.
De pijn van het weten
dat ze ergens in haar hart en weten
er nog wel is,
maar niet meer tevoorschijn wil komen
alleen als er visite is,
zoals broer vanavond dingen deed
terwijl hij de hele week niets mocht doen
en het dus ook niet deed?
hoe ze, broer en Omama , tegenover vreemden
een spel spelen , een houding aannemen,
dingen doen en zeggen.
Maakte dat eega vanavond de armen om me heen sloeg en zei:
slaap morgen lekker uit , die was werk ik wel weg………………..
en als het zelfs die opvalt.
Maar dat is mijn leven op dit moment.
Oh leuke note:
jongste maakt verkering uit en ik krijg berichtjes van.
Mam, mag ik je tellie even?
En hij verwijderd haar uit mijn gegevens, uit alles……………….
jij hebt er tenslotte niets mee te maken 🙂
Toppertje.
XXXXXXXXXXXXXXX
Dank je Roos,
Inderdaad maar het is net of het elke keer steeds harder wordt ‘gespeeld”
en denk dat het inderdaad een kwestie is van wegvegen , putje in , dekseltje erop.
XXXXXXXXXXX
O zo herkenbaar van mijn eigen moeder die nog zo gezond is, lijkt wel een toneelspel waar je dan in beland en als het doek valt valt ook de schijn………
Lief probeer het van je schouders te vegen veranderen kan niet en kost je veel energie en probeer het maar om te draaien naar het positieve, dan toch geen vogelhuisje….ik weet hoeveel pijn het doet
als je zo je best doet, maar leer steeds ook beter om het weg te vegen dan niet Toch ???
Ik zal het ook nooit van mijn eigen moeder begrijpen……….
XXX Van mij
maar nu nog een ‘oplossing’of plan van aanpak?
Iemand?????
Ooooo, wat voel ik wat jij voelt.
Tranen in mijn hart schat
XXXXXXXXXXXXXXX