tja

Vanmiddag ga ik superenthousiast
naar Omama om het vogelhuisje
op te hangen.
Die kreeg ze gisteren van ons
en ze vond het heel erg mooi.

Vanmiddag krijg ik te horen
dat ik hem maar mee moet nemen
want ze denkt niet
dat er vogeltjes in gaan zitten.

Verbijsterd kijk ik haar aan…………
neem het doosje onder mijn arm
en ga.
Vervolgens loop ik direct door
en hang het bij ons zelf voor het raam.

Eega kijkt me aan:
wat nu?
Nou zo……………………
ook onze jongens kijken me aan.
Tja.

Zo gaat dat schijnbaar,
en mag het blijkbaar als je autistje bent.
Mensen aantrekken en afstoten.

Effin, gelukkig geef ik nooit iets weg
wat ik zelf niet mooi vind.

🙂

XXXXXXXXXXXX

9 Comments »

  • Cheet schreef:

    Idd Grietje , maar het is soms zo vreselijk moeilijk …………
    Heidi , wat lief dat je reageert !
    Hoop het ook 🙂
    en ze weet sowieso schijnbaar niet meer wat ze mist…………….

  • heidi schreef:

    ach schat, wat een lullige reactie. vraagt ze zich ook nog af waarom je steeds met minder plezier bij haar binnen wip. ik hoop dat het huisje iedere dag propvol zit en vooral van genieten dan… . ze weet niet wat ze mist.

  • Grietje schreef:

    Om zoiets te kunnen begrijpen moet je eerst ………. maar jeetje wat een herkenbaar verhaal 🙁

  • Cheet schreef:

    Idd Hans,
    maar moet zeggen, ging wel even onder mijn huid zitten.
    Maar het simpele : nou dan niet ?
    Maakt wel dat ik idd iets leuks voor het raam heb 🙂

  • Hans schreef:

    Wel een grappige reactie van je, nu heb jij het plezier van de vogels.
    Die komen heus wel aanvliegen.
    Gelukkig geef je een cadeau wat jezelf ook leuk vind. Hans

  • cheet schreef:

    Martha, je hebt absoluut gelijk.
    Zit zelf meer te denken aan mensen die ervaring hebben op dit gebied.
    En ik weet dat daar iets voor opgestart gaat worden.
    Doe inderdaad een stap terug want weet niet meer hoe te reageren
    of wat te doen ,want het is nooit goed.
    En , hoe vurig ik normaal ben, wil ik inderdaad geen dingen zeggen
    die niet meer om te draaien zijn.
    Ben me behoorlijk aan het beraden van wat ik moet doen
    want zo kan het niet langer.
    Kijk daar gaat er echt niets veranderen, ik zal er zelf mee moeten dealen
    en tot nu toe gaat dat redelijk.
    Alleen dit zijn van die dingen die me zo verdrietig maken.
    Dank je wel lieverd.

  • Martha schreef:

    Kan ik me helemaal voorstellen dat dit aankwam, zo voelde het zelfs bij mij dus kan je nagaan.
    Het enige wat ik kan verzinnen is om eens met andere mensen te praten die ook in zo’n soort situatie zitten als die van jullie. Ik denk dat effe een stapje terug moet doen en dit ff verwerken voordat je straks misschien dingen gaat doen of zeggen die je ook niet wilt.
    Liefs van Martha , Doei Doei

  • cheet schreef:

    Lieve Martha,
    Dat ga ik gewoon doen !
    Maar om eerlijk te zijn weet ik ook niet wat ik met de situatie moet.
    Gevolg is wel dat ik er steeds korter en minder kom…………..
    t zijn zo van die dingen, maar deze was wel even de klapper.
    En zo voelt het ook.

  • Martha schreef:

    Nou, ik moet zeggen……mijn mond viel open toen ik dit las! Ik heb er geen woorden voor, maar om niet te reageren is erg makkelijk, dus bij deze…..ik snap er niks van maar ik hoop werkelijk dat je dan zelf kan genieten van je mooie aankoop,
    Liefs van Martha.

RSS feed for comments on this post.


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen