Ik hield ze in mijn handen,
beschermend en warm.
Niet om de banden,
maar omdat ik ze omarmde.

Ik opende mijn vingers
en wilde ze laten zien
de wereld daarbuiten,
waarin ze vliegen kon misschien.

Enkelen heb ik mogen laten gaan,
toen ze groot en sterk genoeg waren,
om hun vleugels uit te slaan,
of te klein , om in mijn hart te bewaren.

Want  niet alles is in mijn hand,
en ik kan niet voor iedereen zorgen.
Al is het zo intens en diep de band,
ook ik moet loslaten , morgen.

XXXXX