Vanmorgen is het nog donker
als de eerste dikke sneeuwvlokken voor het raam langs vliegen.
Du en Bas kijken er met stomme verbazing naar
en volgen ze zolang ze kunnen.
Vandaag hoop ik dat ze nog even in zo’n bui
naar buiten kunnen,
helaas lukt dat niet niet.
Maar ben razend benieuwd wat er gebeurd als ze voor de
eerste keer in de sneeuw staan 🙂

Ben ook weer voor eerst volle dag aan het werk
en t valt me niet helemaal mee, toch ben ik blij weer wat te doen
ledigheid is des duivels oorkussen he,
en ben nu eenmaal niet een echt stilzitter 🙂

Vanavond loop ik even bij Omama binnen en weet je
als je niets verwacht valt er ook niets tegen.
En van uit het niets begint ze zelf over zondagmiddag
en het vogelhuisje.
Dat ze zich kan voorstellen dat ik met aangeslagen voelde ???
OK met wie die gepraat heeft ???
Ze wil me het geld wel terug doen, en als ik dan toch iets wil geven
paar van die  hele grote vazen voor het raam???
Ik kijk haar en zeg heel eenvoudig: Ik vind het prima.

Soms snap je het niet
maar heb wel in de gaten dat ik er gewoon voor moet zorgen
dat wat er gezegd en gedaan wordt
niet onder mijn huid gaat zitten.

Voor de rest vond ik het vandaag maar koud
en heb zoiets , alla Omama,
laat het nou gewoon dooi blijven of gewoon lekker
gaan vriezen
maar laat dat kwakkelen alsjeblieft ophouden 🙂

XXXXXXXXXXXX