Iemand verteld me een geheim.
Geheimen zijn over het algemeen gebaseerd
niet op openheid en eerlijkheid.
Want dan zou het geen geheim zijn.

Ik heb ze niet, en wil ze ook niet hebben .
Ben domweg te open en te eerlijk
en kan er ook niet mee omgaan in de zin van.
Nu ken ik van veel mensen geheimen hoor
en hoor en zie erg veel,
en meestal hoef ik er niets mee,
en kan het naast me leggen.

Dan gebeurd er iets
wat eigenlijk alleen maar mooi is.
en ik reageer.
TE enthousiast, te open en te eerlijk.
Maar met 1 zin maak ik duidelijk
dat ik op de hoogte ben van iets
wat anderen niet mogen weten.

Voor mij maakt het niets uit
alleen voor 1 iemand wel
en die krijgt het vol op het bord.
En ik??
Ik kan mezelf wel wat doen.
Omdat ik normaal NOOIT iets ten koste van iemand anders
zou schrijven of doen, en dat was ook niet de bedoeling.
IK was alleen maar enthousiast.
Het begrip is er,
het vergeven ook,
maar het is zo niet mij
dat ik er om huilen kan en ook doe.

Domweg te open en te eerlijk
maakte dat ik iets schreef.
En tuurlijk wordt het me wel vergeven
en ja t is eigenlijk niet zo erg
want zegt ook weer genoeg over…..
t zal…………….

Geheimen hebben eigenlijk altijd wel een negatieve bijsmaak
en ik hou er niet van.
Maar een ander mag nooit de dupe zijn
van het feit
dat ik even niet goed oplette………….
t zal me vast niet weer gebeuren……………

XXXXXXXXXX