help…..
- 02.17.14
- slotje en prive
- 3 Comments
k heb veel lezers,
veel mensen die waarderen
of meeleven in mijn leven.
Omdat ik open en eerlijk schrijf
wat me bezig houdt.
Wel nu,
k ga jullie om een mening vragen.
Omama, ik schrijf er bar weinig meer over.
Ze heeft een eigen , geheel verzorgt, leven.
Maar vraagt ontzettend veel aandacht.
IK heb respect voor mijn vrijgezelle broer
waar van ik merk dat die af en toe ook dol wordt.
Er is namelijk geen inlevingsvermogen meer,
geen zelfstandigheid, er zijn alleen maar vragen.
De standaard vraag als ik kom:
nu je er toch bent wil je……………………..
Naar broer, je moet……………………..
Omama vind het waardeloos en doelloos dat ik het zo druk heb
ze vind dat ik dingen af moet stoten,
zodat ik meer bij huis ben.
Want: ik zie en spreek je zo weinig meer…………….
als ik kom, ze bezig is met een spel op tablet
en ik 5 minuten tegen de muur aan sta te wachten
tot ze tijd heeft?
En als ze tijd heeft, alleen maar opdrachten heeft?
als ik zoals na zaterdag niet kom, kom ik vandaag…………
goh waar was je gister?
Nou ziek? 18 uur slapen ???
Krijg je er van, moet je maar rustiger aan doen,
maar nu je er toch bent, wil je even kijken naar een spel
om de tablet??? Kan er niet doorkomen…………..
de neerwaartse cirkel gaat hard………….
en ik zeg: ik heb geen zin in kaarten vanavond……………
zie je wel ? t wordt tijd wat rustiger aan te doen…………..
Als 2 absoluut ODD;ers besluiten pannenkoeken te bakken
zeg ik niets , alleen maar dank je wel en erg lekker !
Als je van een storing meer krijgt dan van iemand die zo geheten
zo normaal is gebleven???
Ik kan echt geen goed meer doen bij Omama,
en waarom?
Omdat ik niet 24/7 klaar sta, nagels knippen een drama vind
ze knijpt mijn hand fijn…..
maar wil geen 5 euro betalen aan pedicure……
ze alleen maar klussen heeft…………….
maar geen aandacht voor haar dochter
die ben ik niet meer, al anderhalf jaar niet meer…………….
slechts een verlengstuk van haar leven.
Als mij dit ooit overkomt
en ik benul heb
laat ik mezelf wel uit…………..
In een leven met 5 autisten in meer of mindere vorm,
zonder hulp, zonder financiele middelen,
maar wel met werk, eigen toko draaien
en zoeken naar voldoening buitenshuis……………..
hoe ga je dat dan zeggen tegen iemand
die door een hersen bloeding alleen maar aandacht vraagt
maar niets meer geeft?
ze kan er niets aan doen
ik ook niet.
wie zegt mij hoe om te gaan met……………………
XXXXXXXXXXXX
Gosh, typisch dat er vandaag een ander blog voorbij kwam.
En dan vind ik hier het antwoord…………
Dank jullie wel dames 🙂
Je wilt niemand kwetsen maar dit kan ook niet.
en dat vind eega ook 🙂
Tja, ik heb echt zitten prakkezeren wat ik nu ga zeggen, maar ik denk dat je het antwoord eigenlijk best wel weet als je al je blogjes en desbetreffende adviezen erbij van het laatste jaar leest!
Houden, en er voor iemand zijn gaat ver, maar er zijn gewoon grenzen en jij bent degeen die dat aangeeft en bewaakt. Zou het misschien mogelijk zijn om vaste momenten voor je bezoekjes in te bouwen? En dan bedoel ik niet dagelijks natuurlijk maar op een moment waar\op je zeker weet dat het jou uitkomt en dat Omama en broer daar dan ook naar uit kunnen kijken? De onverwachte bezoekjes worden dan misschien meer als een feestje ervaren. Het is maar een idee hoor, in de praktijk is zoiets misschien ook weer lastig want dan zit je namelijk wel vast aan die gewoontes.
Veel wijsheid gewenst, en doen waar jij jezelf goed bij voelt!
Lieve Groetjes Martha.
Brrr krijg ff het gevoel dat je grenzen zijn bereikt…..jij bent er ook nog misschien moet je maar eens je masker laten vallen en de rollen omdraaien niet reageren op negatieve aandacht, hulpvragen geen discussie’s …eens gigantisch over je zeik gaan, zo van ik ben er ook nog HALLO heb ik recht op een eigen leven………..pffff ziektewinst noemen ze dat machtspelletjes vanwege de handicap…..waar je mams niet voor gekozen heeft natuurlijk…..maar jij ook niet……
XXXX er schiet zoveel door mijn hoofd en ik voel je onmacht enzovoort maar het kan ook tever gaan
Neem wat afstand lieverd <3