the days after

Het toernooi gaat bijna een eigen leven leiden.
Klaas  die de finale won tegen de Duitse Philipp
word ook overstelpt met felicitaties,
aandacht, tags en alles wat er bij hoort.
Hij schreef me dat hij gister bijna zijn bed niet uit kon komen
van de spierpijn en dat wil ik graag geloven.
Maar wat word er nog over gepraat en wat er dan deze week
nog in de kranten komt !
SUPER….

Mijn stem is helemaal verdwenen en dat is zoooo lastig.
De pest is, dan typ ik dingen in word of op tellie
maar gaan mijn mannen terug typen of ja of nee schudden..
zucht….
ben niet doof !
Het is giga vermoeiend en vooral nu ik morgen ws telefoontjes krijg
over de uren van mijn werk.
Ik kan ze niet te woord staan.
Heb directrice al gemaild dat ze maar sms of mail moet sturen
en wat werkgever betreft, ja jammer dan.
Sms me maar.

Leuk is dat je er nu pas achter komt hoeveel er aan je gevraagd word
op een dag, das best veel.
Ik schud maar eens ja of nee of grijns een keer………
gelukkig ben ik op mijn werk overdag alleen en die boodschappen?
Kan ook wel in alle stilte LOL

Kreeg advies 2 dagen niet praten
eh…ok….ga mijn best doen.

XXXXXXXX

2 Comments »

  • Cheet schreef:

    Dank je Hans,
    en inderdaad even iets zeggen of roepen is er niet meer bij….
    Maar :
    morgen gewoon aan het werk, ben toch alleen.
    Maar wel lastig want zal ook te horen krijgen over die uren….
    NAH zien wel 🙂

  • Hans schreef:

    Ha, ha, dat is wel grappig dat ze schriftelijk antwoord geven, ze delen je zwijgen.
    Spierpijn na een wedstrijd lijkt me niet zo vreemd als je de beelden ziet.
    Als je mot opletten niet te spreken, merk je idd dat je de hele dag bezig bent met praten.
    Beterschap. Hans

RSS feed for comments on this post.


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen