Het zou vandaag een dag worden
die gaat landen in het boekje
vergeten en niet meer over na denken.

Ik vertrek naar mijn werk
maar merk dat ik de sleutels op tafel heb laten liggen.
Dat gebeurd me normaal gesproken nooit,
echt nooit.
Draai auto , krijg telefoontje van jongste helemaal boos.

Ze hebben gebeld van school en hij zou een examen hebben?
Ik kom er aan.
Bel thuis eerst school, jongste zou een brief gehad hebben?
Nou nee dus ?
Maar moet voor 9 uur in school zijn, ik sommeer hem schoenen
aan ik breng je wel.
Ondertussen is het 20 voor.

Jongste en ik hebben geen idee wat voor examen maar goed
gaan met die banaan, achteraf gaat het vrij veel over economie of handel
en wij vermoeden dat ze hem domweg verkeerde examen hebben laten
maken want van alle mensen in de klas , was er niet 1 van zijn klas ?
Zorgbegeleider had hem die brief gegeven zegt ie,
laat die man wel eens vaker wat zeggen ?

Ik steek door naar mijn werk, dik te laat en als ik binnen kom is
hij zelf thuis en kijkt me aan.
Wat is er aan de hand zegt ie?
De tranen springen in mijn ogen als ik de start van deze maandag uitleg.
Weet je wat meis, ga naar huis en doe je ding.
We redden ons wel.
En zo vertrek ik weer om thuis linea recta bed in te duiken,
zo klaar mee.

Jongste sms’t tegen half 12 , moet zijn Duits boek hebben en
die is hij in allerijl vergeten vanmorgen.
Ga toch boodschappen doen dus breng hem wel even langs,
en ik ontmoet hem in kantoor van mentor.
Die eigenlijk schrikt van mijn onverwachte bezoek.

We praten nog even , jongste gaat aan het toetsen maken,
ik doe de boodschappen en later school.
Maar bedenk me :
zo’n dag moet je niet te veel hebben.
Vooral niet als je dan ook nog iemand op de bank hebt zitten
die erg goed stommetje spelen kan en denkt dat alles
van zelf wel weer goed komt.

Wanneer komt er eens wat rust in mijn leven ?

XXXXXXXXXX