Vanavond diploma uitreiking
we gaan opgelucht die kant op.
Standaard praatje,
dan naar de lokalen voor
persoonlijk woord van de mentor.

Bij jongste maakt hij er een mooi
verhaaltje van en als we eindelijk
weer vertrekken kunnen,
slaan we de armen om elkaar heen
en wandelen zo de poort uit.

Klaar mee,
niets niet after party , handjes geven
mentor heb ik al bedankt.
De dames van CM spreek ik nog even persoonlijk
en dan wegwezen.

Een gevoel van opluchting vecht met misselijkheid
al die spanning van de afgelopen jaren
moet nog even een uitweg vinden.

Maar eindelijk zijn we van elkaar verlost.

XXXXXXXX