Het was een lange dag,
na een zeer korte nacht.
Jongste was naar Meppeldag
en kwam iets later dan gepland
weer terug.

Eerst maar eens werken,
spreek het meisje met.
En die volgt haar eigen kop
letterlijk en figuurlijk.
Als ze mij vraagt wat ze er mee moet
is mijn antwoord vrij simpel:
Blijf bij je gevoel , t is jou hoofd.
Je bent oud genoeg voor eigen keuzes.
Je bent de enige zegt ze, die dit zegt.
De keuzes van het ziekenhuis staan haar tegen
en haar gevoel steigert.
Ze wil meer onderzoeken, wel dat recht heeft een mens toch?

Vanmiddag gesprek met Omama met Icare.
Ze heeft het voor elkaar, een opvouwbare scootmobiel wordt
volgende week afgeleverd.
Ze kan in en uit een auto, dus : we gaan intensieve periodes tegemoet.

Haar overgevoeligheid in reageren wordt vastgelegd in de status
ze belt achter Groningen aan voor die operatie aan haar ogen,
kortom, zij ziet het straks allemaal weer zitten.
ik niet.

Dan haalt eega het ijzer voor de 2e armworsteltafel op,
en dat ligt als bouwpakketje achter het huis.
Hopen dat oudste binnen kort tijd heeft om het in elkaar te lassen,
dan hebben we er een tafel bij die uit elkaar kan en in de auto.

De nodige telefoontjes tussendoor waarbij een aller aardigste meneer
van Randstad mij te woord staat, mij gelijk geeft en er mee aan de slag gaat.
De dame had mij zo niet mogen benaderen en werkelijk:
binnen 5 minuten log ik feilloos in……..
Grom een keer , zie je wel …………

Kortom: weekend !