Vanmorgen om half 9 start de kermis,
we , Omama en ik, vertrekken met een taxibusje
richting Groningen.

Ik zie er enorm tegenop en wens me dat de dag
voorbij is en alles achter de rug.
Stipt half 10 arriveren we en begint het wachten,
het zou een lange dag worden.

Ze staat ingepland voor 10 uur dus druppelen
wachten, koffie, druppelen, wachten…..
ze lopen al iets uit en om goed 11 uur
peert de oogarts al rennend de toko uit.
Spoedgeval in het UMCG zelf.

Anderen en Omama schieten in de stress
mijn : Je moet maar zo denken daar waar hij naar toe is
is er minder aan toe dan wij hier.
Het relativeerd maar dan is het afwachten
hoe nu verder.

Er wordt een andere arts opgetrommelt,
broodjes gehaald, nog meer koffie dus ik switch naar chocomelk.
afwachten, en dan eindelijk om 13.00 gaat Omama de ok in.
Nog meer wachten, nog meer chocomelk, gelukkig gratis wifi.

Een heel vervelende dame die niets doet dan klagen, zuchten,
kreunen en steunen zodat een ieder zich verschuilt in een blad
of telefoon.
Dan eindelijk om 14.45 komt ze weer te voorschijn,
vervolg afspraken gemaakt, wachten op taxi,
dit keer koppie thee er bij….

Volgens mij heb ik hele automaat leeggezopen daar vandaag 🙂
En dan eindelijk richting huis,
het is 16.30 als we eindelijk thuis komen.
We zijn kapot en moe.

Nu mag ze morgen kapje er af,
gaat thuiszorg druppelen,
moet ze morgen in Hoogeveen voor controle
en gaat vriendin mee,
en 21e weer naar Groningen.
Hopen dat ze vannacht slapen kan,
ik zeker wel .

XXXXXXXXXXXX