TE

En daar zit je dan…..

Zo maar op een dag
terwijl de zorgen om je hoofd gieren
je je best doet alles bij elkaar te houden
de wereld volgend, keuzes makend……….
Vertel en heb je het met de mensen om je heen
over wat je wilt en niet wilt.

Nee geen donor, omdat je overtuigd bent
dat wat je overkomen moet een reden heeft.
Nee ook geen reanimatie,
maar daar moet je wel even de nodige papieren
voor aanvragen op voorhand.
Inclusief pasfoto, verklaring, handtekening
een simpele tatoo volstaat niet.

Het zal je maar overkomen:
er wordt van boven af besloten dat het goed is
dat het klaar is, en je krijgt een hartaanval.
Heb jij het ‘ongeluk”dat er een Ehboér in de buurt is
die zich vervolgens volledig volgens het boekje
en de instructies en de verplichtingen zich op je stort.

Het AED wordt van de kant gerukt en tientallen mensen
staan naar je ontblote borsten te kijken,
of je van plan terug te komen.
Net onderweg naar t mooie licht en de warmte
de stemmen die je toe fluitsteren van kom maar,
wordt je met een harde doffe klap teruggeslingerd
in je eigen koude lichaam die net aangaf,
er klaar mee te zijn.

Dan zijn ze allemaal zo trots en blij
dat je er nog bent, dat je flink revalideren moet
en half verlamd misschien de wereld verder
aan moet?
Dat doet er niet toe, de medische wereld is er op gericht
om ieder in leven te houden, hoe dan ook.

Als je dan door vreemden van je bed gehaald wordt
die je wassen van voor naar achter, van boven naar beneden,
en hardop zeggen dat daar de tondeuse ook wel langs mag.
Moet je dankbaar zijn .
Je bent er tenslotte nog.

Zoals de wereld er nu op aan draait zal het overigens zo gaan worden
dat je eigen kinderen je op je kwetsbaars zien…….
in je blote reet hulpeloos wachtend tot dat iemand je kont afveegt.

Ondertussen laat ik persoonlijk mijn EHBO verlopen,
weiger reanimatie en donatie
en aanvaard als ze daar boven denken
dat het goed is.

Maar de laatste keuze is wel afhankelijk zijn van
en vooral als die van mijn kinderen zijn.
Zorg is belangrijk en zorg is goed,
maar overal waar te voor staat ?
Het is niet een soort leven waar ik mee zou kunnen leven.

XXXXXXXXXX

Voor diegene die nu denkt van HUH?
Nee ik hoef geen 100 te worden, ga ik ook niet redden ook.
K wil aleen graag mijn kinderen gelukkig zien worden
zonder dat ik een last word.
Tuurlijk het liefst zo lang mogelijk maar niet ten koste van.

Geen reacties »

RSS feed for comments on this post.


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen