Vanavond bij bandexamen
is de eerste keer dat ik als ex bestuurslid
binnenkom.
Word hartelijk begroet maar voor mij belangrijker
ik ben er gewoon als ouder.
En ik merk ze missen me wel
maar ook zeker niet.
Het loopt gewoon perfect zoals ik verwachtte.
Vlekkeloos met humor worden de taken overgenomen
her ingedeeld en verdeeld
en dat doen ze super.
Mijn keuze was een goede keuze.
Levert me een knuffel, een schouderklop en een dank je wel op
maar t is goed zo.

NU kan ik me richten op project van aw………..
stond zoveel op planning maar door mijn ziek zijn
is dat allemaal uitgesteld.
Niet erg, tijd is hier mijn vriend.
Dan komt er eentje: jij moet …………..
EH ik moet niets?
Zelfs vanuit een totaal nieuw iets is er iemad die mij benaderd
dat wij eigenlijk “MOETEN’ komen .
Hij kan een evenement neerzetten 8 x per jaar op aw gebied.
Maar moet minimaal 150 deelnemers/bezoekers per keer hebben
en iemand heeft mijn naam doorgespeeld.

Nou , schrijf die maar lekker op je buik
dat red niemand niet in de aw wereld die toernooi organiseert.
Ja maar hij is van een evenementen buro
en anders gaat hij er een ring neer zetten.
IK ben niet de sleutel tot succes
niet van een ander en nog steeds niet van mezelf.

SOMS
snap ik er ook niets van.
Wat willen mensen nu dan toch en vooral waarom ?

XXXXXXXXXXXXX