Al een paar dagen
is me iets opgevallen,
waarvan ik niet weet
wat ik er mee moet.

Tot vanmorgen t in gesprek
voorbij komt en ik mijn frustraties
er allemaal uit gooi.
Toen was t poosje stil.

Vanavond op stap
kijken of we kunnen zien
wat zo speciaal is maar helaas.
Ze laten zich wel horen
ondertussen genieten we
van andere dieren
schieten af en toe in de lach
en gewoon bijna 2 uur
absolute stilte en rust om je heen
alleen t bos en haar leven.
Heerlijk.

Van het ene uiterste
in het andere.
De laatste ?
Die beviel t beste.

XXXXXXXX