Morgenavond de verjaar vieren van broer
en ik zie er gewoon tegenop.
Omama met haar buien
die vind dat ik niet genoeg doe.

Die me ws weer straal gaat negeren
en ik zal wel weer obertje mogen spelen.
Eega vind dat ik gewoon moet blijven zitten
maar dat lijkt dan weer zo raar
tegenover de mensen die niet weten
wat hier speelt.

Het constante aandacht vragen van mensen
en als ik iets vraag het domweg niet gedaan wordt.
Alleen maar geven maar niet krijgen
is knap vermoeiend.
Vooral als je dan ook nog alle emoties binnen krijgt
van de mensen om je heen.

Dat mijn moeder mijn moeder niet meer is,
dat ze totaal de andere kant op denkt en doet
en zich gedraagt zoals haar moeder deed,
en wat haatte ze dat.
Nu doet ze het zelf, maar zegt dat het niet zo is.
K heb wel respect voor mijn broer
die dat elke dag aanzien kan.

Maar grootste wens van dit moment?
Werk voor eega.
En dat alle vliegen spontaan doodvallen,
maar das een ander irritatie punt.

XXXXXX