Tussen jongste en dinnetje loopt het niet zo.
Krijg je tegenwoordig he met die mobiele telefoons.
Het appen waar ben je, wat doe je ?
En als er dan een onzeker typetje tussen zit
heb je al gauw hommels in de keet.
Gevolg dat ze hier vanmorgen al op tijd was.

Ondertussen is de lucht (tijdelijk) geklaard
en haar mams en ik hebben afgesproken
dat er maar even gas af moet.

Vanmiddag breng ik oudste naar zijn adres
heeft zichzelf een spiksplinter nieuwe game computer
gekocht, maar moet nog even in elkaar gezet worden.
Daar heeft hij zo zijn adresje voor en die brengt
hem wel weer thuis, zodat ik mijn gang kan gaan.
TOP!

Want dan wandel ik het bos in.
Op zich zie ik weinig bijzonders , het is heerlijk hoor
maar geen dingen die echt de moeite van t vermelden waard zijn.
TOT ik bijna t bos uit ben, een ree ontdek.
Kan haar benaderen tot een meter of 4 en ben een half uur
helemaal onder de indruk.

K maak filmpjes en foto’s tot ze me in de gaten krijgt.
Maar in plaats van wegrennen staart ze me nieuwsgierig aan.
Het vermoeden dat er een kalfje in de buurt ligt word geopperd
maar zelf vermoed ik dat het een jaarling is.
Gezien haar grote en haar toch wel onvoorzichtigheid.

Het was een meer dan bijzonder avontuur
waar ik gewoon heel erg blij en dankbaar voor ben.
Zoals een mede dorpsbewoner schreef:
wat wonen we hier toch prachtig.

🙂