Vandaag , bij schrijven,
heeft oudste crematie van moeder
van trainingsmaatje.
Gezamelijke kameraad gaat ook
en draagt de kist.
Zijn mam is ook erg jong overleden.

Het gaat een zware dag voor ze worden
Oudste ziet er tegenop
maar aanvaard de uitnodiging voor het
besloten samen zijn.
En ik ? Ik kan hem niet helpen.

Dit is eigenlijk het eerste serieuze
wat hij ondernemen gaat , buiten mij om.
Mijn hart en gedachten zijn bij hen allen.
Meer kan ik niet.
Dan loslaten , laten gaan, en vangen
als er iets te vangen is.

XXXXXXXXXX